Zag jij maar wat ik zie.

Ik gun je zo het vertrouwen, de overtuiging, de vastberadenheid die loskomt op het moment dat je je realiseert dat het goed komt en dat het binnen handbereik ligt. Maar ik weet als geen ander, dat als je je midden in de chaos bevindt, dat het dan vreselijk lastig is om dat te zien. 

Misschien heerst het, maar afgelopen week had ik diverse mailtjes in mijn inbox met een wat sombere tone of voice.

“Ik weet het allemaal even niet meer.”
“Help, ik loop vast!”
“Gaat het ooit wel lukken? Het lijkt alsof niks werkt.”

En ik ben blij dat ik dan de gelegenheid krijg om ze gerust te stellen. 

Dat het wel goed komt, dat het antwoord tot ze komt, dat ze weer los raken uit de knoop. Niet om ze maar rustig te krijgen, maar omdat ik zeker weet dat dat zo is. Ondernemen is een duurloop.Door de bergen vaak ook nog, met flink wat weerstand en hobbels en bobbels. Soms, of zelfs regelmatig, is het bagger weer, loop je een stuk alleen omdat de andere lopers net even sneller of langzamer gaan, of krijg je hongerklop op een moment dat het niet handig is om te stoppen.

Het is lullig om te zeggen, maar je had het een deel van de troubles kunnen voorkomen als je beter was voorbereid.

Als je niet alleen hard had getraind om de afstand te kunnen behappen.

Maar je ook vooraf een kaart van het gebied had gekocht, om de moeilijke stukken in kaart te brengen.
Om je route in behapbare porties te kunnen delen, zodat je op tijd pauze of wat eten kunt nemen.
Als je je outfit hebt aangepast op de weersvoorspellingen.

En dat je op ieder punt van je route weet hoe ver je al bent en hoe lang je nog ongeveer moet.

Als jij weet waar je heen gaat, dat je de juiste spullen bij je hebt, een goede inschatting kunt maken van hoeveel tijd en energie het je gaat kosten, dan voelt de hele tocht ineens haalbaar.Dan realiseer je je; oké, het gaat af en toe pittig worden, mijn geduld zal worden getest, ik ga het op sommige momenten zwaar ruk vinden, maar ik weet waar ik het voor doe, en mijn voorbereiding klopt.

En dus wandel je fluitend over de finish. 

Maar trek je je schoenen aan, een shirtje en een broek, en ga je vol passie gewoon lopen, dan kom je best een eind, maar loop je op een gegeven moment tegen het punt aan waarop je wordt verrast door dingen die je niet voorzien had.

Ik zie bij jou dat jij in staat bent de marathon uit te lopen.Dat je genoeg hebt getraind, de juiste spullen in de kast hebt liggen, en dat je ook de slimme noodmaatregelen kunt uitvoeren als dat nodig is. Maar als jij gestrand bent langs de weg, doorweekt, om je heen alleen maar hoge bergen ziet en niet weet hoe lang je nog moet omdat je je horloge niet hebt omgedaan, dan snap ik dat jij denkt; laat maar, het gaat hem niet worden.

Wat ik graag voor jou ben is jouw gids. Ik heb die route al gelopen, sterker nog, ik lig misschien niet eens zo heel veel op je voor. Maar ik heb wel de kaart en Google Earth bestudeerd. Lokale inwoners van het gebied gesproken om de grilligheid van de weersomstandigheden te kunnen inschatten. Op strategische plekken ‘oplaadpunten’ georganiseerd zodat de hongerklop me niet overvalt.

Kortom, ik heb een plan. En als ik in een dip zit, hoef ik alleen maar naar dat plan te kijken en denk ik, voel ik; okay, dit wist ik, het is nu even rot maar het gaat weer over.

Dat plan kan ik jou leren. Want dat je het juiste materieel, de juiste kit al in huis hebt, dat staat voor mij buiten kijf. Ik zie wat jij niet ziet; dat er onder de teleurstelling, de metaalmoeheid, de frustratie, de onzekerheid, een prachtig bedrijf verstopt ligt.

Zag jij maar wat ik zie; het uitzicht is namelijk zo mooi. 

Als je daar aan twijfelt, check dan eerst eens; heb je jouw talent wel ingedekt met een plan?
Of ben je gewoon zomaar gaan lopen?

Liefs,
Claudia

P.S. In mijn workshop op 18 februari, kijken we samen naar jouw ‘kit’, en help ik jou een plan te maken om een succes van je bedrijf te maken. Stuur me een mailtje als je er bij wilt zijn, ik zou het super vinden als je erbij bent.  Of meld je aan via de website.