“Weet je wat ik nou echt MEGA-irritant vind?”

Aldus 1 van mijn briljante coachees.

Ik kon wel 1000 dingen bedenken die ze mogelijk irritant zou vinden, dus ik waagde maar geen gokje.

“Vertel.”

“Dan geef ik een supergave challenge, ik geef alles, ik herhaal ALLES wat ik heb, reageer tot diep in de nacht op vragen, steek ze 80 veren in hun reet -en terecht ook, want ze gaan super goed aan de slag met de opdrachten en tips. Maar dan loopt mijn inbox en DM ook nog vol met; zou je persoonlijke feedback willen geven? Want ik kom er zelf niet uit, help!”

“En dat is erg, want?”

“Ja hallo, ze denken toch niet dat ik dat ook nog gratis ga zitten doen? Dat is juist waar ik ze betaald mee kan helpen! Ik kan de hypotheek toch niet betalen van complimenten? Snapt dan niemand de waarde van wat ik doe?”

Het voelde eigenlijk maar onrechtvaardig, zo was de conclusie.

Een challenge geven is een bak met werk, zeker als je het nog niet zo vaak gedaan hebt.

Vier of vijf dagen op een rij het beste van jezelf geven, ik geef het je te doen.
De verwachtingen die je jezelf oplegt zijn vaak nog groter dan de verwachtingen waarvan je denkt dat de ander die van jou heeft.

Iedere dag moet extreem waardevol zijn, je wilt iedere deelnemer voldoende aandacht geven.

En als je dan dag en nacht aan het bikkelen bent, en mensen vragen om NOG meer, dan kan dat je emotie wel eens over het randje duwen. Denken ze nou echt dat ik DAT ook nog gratis ga doen?!

Het gevolg is dat het kan voelen dat je een teleurgesteld en gefrustreerd gevoel aan zo’n challenge overhoudt.

Alsof je het voor de kat zijn viool hebt gedaan.

Want hoe waardevol iedereen het ook zei te vinden, dan koopt er niemand.

“Realiseer je je wel dat dat vragen om ‘meer gratis’, precies is waar je ze wilt hebben?” zei ik.

Die mocht ik even uitleggen.

Het punt waarop je deelnemers aan je challenge (of net zo goed een webinar of een workshop), echt aan de slag gaan met wat je ze aanreikt, is ook vaak het punt waarop ze merken dat er A/ waanzinnig veel meer verbetering mogelijk is op het punt waar je ze mee helpt en B/dat het verrekte lastig is om het zelf te doen.

Dus als ze vragen om meer, om jouw persoonlijke feedback, om meer hulp van jou met datgene wat jij hebt wakker gemaakt, is dat geen plaat voor hun kop.

Het is ook niet brutaal.

Het is een KOOPSIGNAAL.

“Oh god,” zei mijn klant. “Je hebt gelijk. Dat weet ik eigenlijk ook wel. Ik ben vooral pissig op mezelf omdat ik dat niet goed weet bij te sturen.”

En dat is precies wat je hier te doen hebt.

Als jij je nou herkent in bovenstaande, ; in irritatie dat mogelijke klanten te veel van je vragen, het onderste uit de kan proberen te halen -jouw beeldvorming-, of je zoveel bij ze losmaakt dat je de stroom aan vragen bijna niet kunt handelen, stel jezelf dan de volgende vraag: kan ik dit ook anders bekijken, waar zit de kans? Zit hier een koopsignaal in wat ik nu over het hoofd zie?

Daar liggen je verkoop- en omzetkansen.

Doe jezelf een lol, stap over je irritatie heen en raap die euro’s op.

Je leads smeken er om en jij had het bijna gemist.

Ik ben heel benieuwd: is dit een waardevol inzicht voor je? En zo ja, wat kun jij dan doen om dit voor jezelf om te draaien?

Ben jij ook bang dat je ’teveel weggeeft’ en daardoor niet verkoopt? In mijn salesscript-dat-geen-script-is, laat ik je zien hoe je een gesprek aan kunt vliegen zodat je je NIET leeggezogen voelt achteraf, en sneller die gave klant in de pocket hebt.

Heb een heerlijke dag!

Liefs, Claudia