Jarenlang heb ik niet gesport. 

Oef, dat is best een bekentenis om te doen. 

Want niet sporten is ongezond. Niet goed zorgen voor je lijf. Niet aan de toekomst denken. 

Keer die bak met oordelen maar om.

Tuurlijk, ik trapte me ongans op mijn steeds ouder wordende en meer gaan krakende bakfiets. Ik doe sowieso bijna alles op de fiets, waar anderen de auto pakken. Dus mijn dagelijkse portie beweging krijg ik echt wel.

Het kriebelde heus wel hoor. Dan zag ik weer een aankondiging van een nieuw te starten aerobics of pilates klasje, en dacht ik; misschien moet ik het gewoon proberen. 

Maar de gedachte aan strakke tanktops en compromitterende poses, ontnam me steeds weer alle lust om het überhaupt te proberen. 

Op 1 januari, om ongeveer 1.30u ‘s ochtends (….), heb ik toch een ander besluit genomen.
Het kan aan de inhoud van onze glazen hebben gelegen, maar de volgende dag had ik een appje van mijn vriendin met wie we oud en nieuw hadden gevierd: “Hoe laat zien we elkaar morgen bij het zwembad?”.

F*ck.

Wat had ik NOU weer afgesproken met mijn aangeschoten kop?

Langzaam kwam het gesprek van de nacht ervoor terug. 
Vakkundig had mijn vriendin al mijn bezwaren getackeld.

Het zwembad is om de hoek.
We zouden een losse les nemen.
We zouden de jongsten van het zwembad zijn. Want aquarobics is voor…. juist.
Na afloop konden we nog lekker even in het bubbelbad, de sauna EN een theetje doen.

En hoe trots zouden we na afloop zijn, en vol energie, en….

Djeez, het leek wel een dagje uit.

Die maandag in het zwembad gingen mijn ogen open.
We waren helemaal niet de jongste in het zwembad, by far niet. Maar dat was gek genoeg juist helemaal oké. Want die jonkies konden dus echt niet beter hupsen.

De muziek was leuk en motiverend.
Het tempo en de oefeningen uitdagend, maar goed bij te houden.
De juf was helemaal niet streng, maar onwijs toegankelijk en behulpzaam. Wist wat ze deed.
En laten we zeggen dat ik niet de enige was met kwabbels en babbels. 

Helemaal rozig van de sauna, thee en het kletsen met mijn vriendin, kwam ik thuis. 

Ik zei tegen mijn man:

“Listen very carefully. I will say this only once. En je mag het NIET, ik herhaal NIET verder vertellen.

Maar stiekem vond ik het heel leuk.”

Sinds de eerste les in januari hebben we nog geen week overgeslagen.
Je motiveert elkaar.
Bouwt stapje voor stapje je conditie op.
Hebt plezier terwijl je bezig bent.
De oefeningen zijn overzichtelijk.
En je voelt het resultaat gelijk.

Dat resultaat, van die kleine stappen, maakt dat je doorgaat. Het maakt het makkelijker om de volgende stap te zetten, omdat je weet dat de vorige ook een effect had. En van tevoren had je er eigenlijk maar een hard hoofd in.

Het is precies waar ik klanten mee help in mijn nieuwe groepstraining “Het Succesrecept voor jouw bedrijf”.
Jou motiveren.
Stap voor stap de basis van je bedrijf (opnieuw) neerzetten en een goed en haalbaar plan maken.
Met plezier werken aan de acties voor je bedrijf, omdat je er resultaat van ziet.
En uiteindelijk jouw mooie doelen halen, op de manier die het beste bij jou past.

Je zult zien: waar je eerst enorm tegenop zag, en waarvan je misschien wel hebt gedacht, dat gaat me nooit lukken….

Het geeft ineens niet meer dat het kleine stappen zijn. Want het zijn stappen die resultaat opleveren. En onderweg heb je nog plezier ook.

Je gaat het geweldig vinden. Omdat je jouw succesrecept gevonden hebt. 

Er is nog plek voor jou: we starten op 16 april. Mail me gewoon als je meer wilt weten. 

Ik ga mijn tas weer pakken voor vanavond. Bye!
Liefs, Claudia