“Mama, ik wil limonade verkopen!”

Het is 33 graden buiten en er is jaarmarkt in Sloten: een beter moment op een pop-Up limonade store te lanceren is er volgens mij niet. 

Papa helpt met het maken van de limonade en het sjouwen van de limonade kan. Samen zetten zoonlief en papa de kraam klaar, kussentjes erbij -want mama, de krukjes zitten anders zo hard- en er moet een bordje komen met de prijs. Een euro per bekertje, stelt zoon van 5. 

Ik prijs hem voor het feit dat hij gaat staan voor zijn waarde. Maar het is maar Karvan Cevitam, en geen huisgemaakte 3 nachten doorgetrokken met de hand in maanlicht geplukte bosaardbeien limonade. Dus komen we overeen dat we met een “het moet leuk blijven” prijsje van 50 cent per bekertje beginnen. Eerst de salesvaardigheden maar eens oefenen. 

Al snel komen de eerste potentiële slachtoffers langsgewandeld. Zoon blijkt onbevreesd; al vanaf vijf meter afstand roept hij de mensen toe: “Willen jullie wat drinken?”

Bij de eerste drie mensen krijgt hij het deksel op zijn neus. Sommigen zeggen niks terug.

“Waarom zeggen ze nou niks terug mama? Niemand wil drinken kopen.”

Dat ik het ook onbeleefd vindt, slik ik maar even in. Dat ik niet snap hoe je die verwachtingsvolle glimlach en twinkelende ogen kunt weerstaan, zeg ik ook niet.

Wat ik wel zeg is dat sommige mensen gewoon geen dorst hebben, net wat gedronken hebben of hem niet hebben gehoord.

Vijf minuten nadat we zijn begonnen zegt zoonlief;

“Ik wil niet meer limonade verkopen mama. Niemand wil drinken van mij vandaag.”

Zijn schouders zakken naar beneden en in zijn mondhoek begint wat te trillen.

Ik zak naast hem door mijn knieën en druk hem tegen me aan. Niet te hard want he, het is wel 33 graden.

“Lieverd, zullen we het gewoon nog eventjes proberen? Ik weet zeker dat er zometeen heel veel mensen zijn die van jou die lekkere limonade willen kopen, let maar op. Ik blijf gezellig bij je zitten.”

Zachtjes fluister ik hem toe dat als hij voorbijgangers net even wat anders aanspreekt -“U ziet er dorstig uit meneer!”, het bordje met de prijs wat zichtbaarder ophangt, mensen een plekje in de schaduw biedt om het op te drinken, dat het dan mijns inziens niet anders kan dat het booming business gaat worden.

“Mama, ik weet niet wat dat is boeming bisniss, maar ik ga het wel proberen.”

Toch minstens een derde van de mensen die hij aanspreekt, is niet bestand tegen die twinkelende bruine ogen, de verwachtingsvolle glimlach en het net gewisselde tandje. Er komen zelfs mensen terug die eerder zijn doorgelopen. “Is de opbrengst voor zijn spaarpot?” vraagt iemand.

Jazeker, want zulk ondernemerschap mag beloond worden. Hij is extreem zichtbaar, benadert mensen persoonlijk en knoopt een praatje aan. Wijst mogelijke klanten op de voordelen van het voordeel (niet alleen dorst gelest, maar ook nog eens lekker uitrusten in de schaduw), en verkoopt tussen neus en lippen door ook nog meteen wat boeken uit de bakken die we op de stoep hebben staan. Een dikke vette upsellkoning is het.
Na anderhalf uur is hij er klaar mee.

“Doei mama, ik ga bellenblazen.”

Er zit bijna 25 euro voor zijn spaarpot in de bak.

Ik twijfel nog even of ik zijn plek zal innemen; we zitten op een goudmijn!

Maar er is er maar 1 die het kan op deze manier, en dat is hij. 🙂

Zit jij ook op een goudmijn maar krijg je niet het rendement wat je zou mogen verwachten van jouw bedrijf?

Check dan eens mijn 4 tips over verkopen zonder een stofzuiger-voet-tussen-de-deur gevoel te hebben.

Liefs en geniet van je dag,

Claudia

P.S. Maandag is mijn Summer Business Bootcamp begonnen, en de deelnemers zijn me toch een partij lekker bezig! “Ik heb in 3 dagen al meer focus dan in de afgelopen 3 weken!” is een van de reacties.

Wil je nog meedoen? Haak dan nog aan bij SBB2.0. Alle opdrachten zijn terug te kijken en je ontvangt alles per e-mail. Twee keer 20 minuten aan je bedrijf besteden in plaats van 10, en je bent helemaal bij! Alle opdrachten bewaren en op je eigen moment aanpakken kan natuurlijk ook :).