Sla een gemiddelde planner voor 2020 open in de boekwinkel en de quotes met dit woord er in vliegen je om de ogen; focus, alles wat we nodig hebben om gelukkig te worden is focus. 

Het is de bedoeling dat je daar minstens 1 epiphany, 3 lightbulbmoments en 5 levensveranderende inzichten van krijgt, van dat soort quotes.

Maar jij en ik -als je een beetje op mij lijkt tenminste, maar daar ga ik gemakshalve maar even van uit-, 
jij en ik, wij krijgen acuut uitslag en rare bultjes van het woord focus. In plaats van inspirerend vinden we het vooral intimiderend.

Want ja tuurlijk, we hebben de boeken ook gelezen en de experts in De Wereld Draait Door daar ook gehoord; focus is wat je nodig hebt om gelukkig te worden, succesvol, effectief te werken, the whole shabang.

Als je die mensen moet geloven, is FOCUS de oplossing voor alles.

Als je meer geld wilt verdienen.
Meer vrije tijd voor jezelf wilt claimen.
Effectiever wilt zijn in je relaties – of dat nou vrienden, je partner of klanten zijn-.
Als je meer rust in je dag wilt ervaren. Meer vertrouwen.

Maar eerlijk? Wij snappen daar geen reet van.

Wij denken alleen maar: “Maar als ik me moet focussen op dat ene ding, moet ik dan afscheid nemen van al die andere dingen?”
“Al mijn ideeën zijn briljant; waar moet ik dan in vredesnaam mee beginnen? Wat moet ik kiezen?”

Onze associatie met het woord focus?
Het voelt alsof je de rest van je leven nog maar naar 1 plek op vakantie mag.
Nog maar 1 gerecht mag kiezen wat iedere avond op tafel moet.
En je mag nog maar 1 paar schoenen in de kast hebben staan, sneakers of hakken. Niet allebei.

Au, die laatste deed zeer he?

Focus voelt voor types zoals wij (types met een hoofd vol briljante ideeën, veel energie en heul, heul veel enthousiasme) als afscheid nemen.

Als een verlies van iets dierbaars wat nooit meer terug komt.

En dat is waarom we in opstand komen.
“Dat bepaal ik lekker zelf wel”, denken we dan.

Ik ga mooi niet focussen omdat dat zo nodig moet van jou.
Ik bepaal lekker zelf wel hoe mijn bedrijf er uit ziet, en ga gewoon alles tegelijk doen.
Dan komt er altijd wel ergens een klant voor binnen.

Nou wil ik niet meteen lelijk doen, maar waarschijnlijk heb je inmiddels gemerkt dat ‘lekker met al die briljante dingen tegelijk bezig zijn’ helemaal niet van die briljante resultaten oplevert.

Want wat gebeurt er?
Omdat je met van alles en nog wat tegelijk bezig bent, duurt alles ook laaaaaang voor het af is.
En dus duurt het ook lang voor je er klanten mee maakt. Want die klanten hebben jouw hulp NU nodig, en niet pas over een half jaar. Die gaan niet wachten tot jij klaar bent met het ontwikkelen van al je briljante ideeën.

Die vrijheid die jij meent te claimen door je ‘lekker niet te focussen’, levert helemaal geen vrijheid op.

Alleen maar onrust, stress, gejaagdheid, en een vol hoofd.

Hoe zou het zijn om er, voor NU, 1 idee uit te pakken wat je a/het snelst kunt optuigen b/aan een acute hulpvraag van je klanten beantwoord en c/waar je rikketik sneller van gaat kloppen?
En dat je dan voor NU, dat idee gaat uitwerken, zodat je daar zo snel mogelijk een klant mee kan helpen?

De rest van je prachtige ideeën zet je dan in de rij, voor later. Elk op haar eigen moment.
Wat als je focus niet meer zou zien als een hakbijl waar je al het andere mee afhakt, maar als een wegwijzer die je helpt om voor NU even het beste uit het moment te halen?

Dan wordt focus ineens een middel op weg naar vrijheid, in plaats van dat het je vrijheid in de weg staat.

Weg uitslag, weg bultjes.

Kom maar door met die inspiratie; niet allemaal tegelijk, maar netjes achter elkaar. ????

Hoe is dat voor jou? Levert het woord focus jou ook vreselijke uitslag op?

En vind je het daardoor moeilijk om te kiezen waar je het beste mee kunt beginnen?

Liefs, Claudia